Nowy Lubusz
Osada Nowy Lubusz leży ok. 6 km na północ od Słubic, tuż nad Odrą, na częściowo podmokłej nizinie. Około 3 km w dół rzeki istnieje wycięcie w wale oraz nasyp drogowy, umocniony brukiem, co wskazuje na lokalizację tu przystani promu, który łączył niegdyś Nowy Lubusz z miejscowością Le¬bus, leżącą na zachodnim brzegu Odry.
Nowy Lubusz powstał pod nazwą „Kolonia Lubusz” na polecenie króla Fryderyka II w 1765 roku, a w 1784 roku został powiększony. Kolonii przydzielono parcelę wielkości 110 morgów, która jeszcze ok. 1850 roku składała się w równych częściach z gruntów uprawnych i łąk. Poza tym osadnicy posiadali jeszcze niewielkie działki ogro¬dowe. Statystyka z 1856 roku odnotowuje tu 23 budyn¬ki mieszkalne i 30 budynków gospodarczych. Wyka¬zana ilość mieszkańców wynosi 200 osób.” Na mało wydajnych glebach udawała się przede wszystkim upra¬wa żyta i ziemniaków dla własnych potrzeb. Hodowli większej ilości bydła służył letni wypas na łąkach. Jesz¬cze dziś wieś ta wykazuje typowy charakter osady za¬mieszkiwanej przez budników i kmieciów, którzy praw¬dopodobnie musieli wykonywać posługi wobec dworu na pobliskim folwarku łęgowym.
W podręczniku topograficzno – statystycznym z 1864 roku Nowy Lubusz odnotowany jest jako „kolonia urzędu skarbowego we Frankfurcie”. Parafia osady Nowy Lubusz przynależała do Lebus, tak więc mieszkańcy – w celu pójścia do kościoła – musie¬li pokonać Odrę. Około połowy XIX wieku w kolonii istniał cmentarz, którego lokalizacji nie można już dziś odtworzyć. Ponadto koloniści mieli własną szkołę.
