Co warto zobaczyć?
Spacer po Słubicach warto rozpocząć na deptaku, tuż przy moście nad Odrą. Klimat tego miejsca tworzą kolorowe kamienice z początku XX wieku, kawiarenki i stragany pełne kwiatów. Obok, przy placu Frankfurckim, stoi pierwszy na świecie pomnik Wikipedii. Jest rodzajem hołdu złożonego osobom, które, anonimowo i nieodpłatnie, tworzą największą, internetową encyklopedię znaną na wszystkich kontynentach. Przedstawia czterech mężczyzn dźwigających kulę, symbol Wikipedii. Pomysłodawcą pomnika, którego budowę sfinansowała gmina Słubice, jest dr Krzysztof Wojciechowski, dyrektor Collegium Polonicum. Autorem projektu jest ormiański rzeźbiarz Mihran Hakobyan, który studiował na słubickiej uczelni. Naprzeciwko, przy ul. Mickiewicza, zwraca uwagę budynek dawnego kasyna oficerskiego wzniesiony ok. 1890 r., w którym jest restauracja.
Stąd niedaleko jest do placu Przyjaźni. Na budynku dawnej restauracji Odra wisi tablica upamiętniająca spotkanie przy kawie premiera Polski Tadeusza Mazowieckiego z kanclerzem Niemiec Helmutem Kohlem. Doszło do niego 8 listopada 1990 r., po tym jak we Frankfurcie nad Odrą, przywódcy obu państw omawiali ostateczny kształt Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy.
Obok jest park, ulubione miejsce słubiczan i turystów. Przyjemnie się tu odpoczywa w cieniu starych kasztanowców, przy odprężającym szumie fontanny. Park dostał drugie życie w 2003 roku kiedy Słubice i Frankfurt urządziły wspólnie Ogród Europejski – trwający kilka miesięcy transgraniczny festiwal kulturalny. Po obu stronach Odry powstały wtedy nowe miejsca do rekreacji. W sąsiedztwie parku znajduje się Galeria Jedynka, budynek z końca XVIII wieku, w którym najpierw mieścił się ratusz, później Gospoda pod Siedmioma Szwabami, a po II wojnie światowej – szkoła.
Odpocząć też można na, przebudowanym w 2019 roku, placu Bohaterów. Upodobały go sobie szczególnie rodziny z małymi dziećmi, bo jest tu miejsce do zabaw i odpoczynku. Wieczorem robi się tu bardzo klimatycznie ponieważ plac mieni się różnymi kolorami dzięki podświetlonej fontannie.
Jeden ze słubickich placów zasługuje na szczególną uwagę. To plac Sybiraków, gdzie w 2018 roku, w 100. rocznicę odzyskania przez nasz kraj niepodległości, odsłonięty został pomnik Pamięci Zesłanych na Sybir i Walczących o Wolną, Niepodległą Polskę. Powstał w pracowni poznańskiego rzeźbiarza Roberta Sobocińskiego. Przedstawia postacie symbolizujące trzy pokolenia słubiczan: repatriantów ze wschodu Polski, którzy osiedlili się w mieście po zakończeniu II wojny światowej, ich dzieci i wnuki. Inicjatorem budowy pomnika byli słubiccy sybiracy, a jego budowę sfinansowała gmina.
Turystyczną perełką Słubic jest historyczny stadion, jeden z najstarszych w Europie Środkowej, wpisany do rejestru lubuskich zabytków. Otwarty w 1927 roku jako Stadion Wschodniomarchijski przypomina starożytny amfiteatr. Stadion, z charakterystycznymi arkadami, to najpiękniejszy i najcenniejszy obiekt sportowy na Ziemi Lubuskiej. To tu swoją przygodę ze sportem rozpoczynał słubiczanin Łukasz Fabiański, bramkarz piłkarskiej reprezentacji Polski i Paweł Czapiewski, brązowy medalista mistrzostw świata w biegach.
Przy placu Jana Pawła II uwagę przyciąga piękna, klasycystyczna willa, w której działa Katolickie Centrum Studenckie. Na początku XX wieku była tu łaźnia miejska, którą ufundował lekarz i społecznik z Frankfurtu dr Heino Goepel. Dziś jest to miejsce spotkań studentów z Polski i Niemiec. Taki też był pomysł dyplomaty niemieckiego, urodzonego na Ziemi Lubuskiej, dr. Gottfrieda Pagensterta, który w latach 90. kupił budynek, a następnie podarował go diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Niemiecko-polską historię ma też kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, przy ul. 1 Maja. Wybudowany w 1775 r., jako dom strzelecki (Schützenhaus), był siedzibą frankfurckiego bractwa strzeleckiego. Drugi katolicki kościół, pw. Świętego Ducha, został wybudowany w latach 90. przy ul. Wojska Polskiego. Ma kształt monumentalnego kadłuba statku z oknami zdobionymi wielkimi witrażami.
W mieście jest też świątynia parafii prawosławnej, do której należą przede wszystkim Ukraińcy mieszkający w Słubicach i Frankfurcie nad Odrą. Złota kopuła cerkwi wzbudza spore zainteresowanie turystów.
Turystów, szczególnie z Niemiec, interesują też w Słubicach ślady znanej rodziny Kleistów, związanej przed wiekami z Frankfurtem nad Odrą.
Nasi sąsiedzi do dziś pielęgnują przede wszystkim pamięć o Heinrichu von Kleiście, autorze słynnego na całym świecie dramatu „Kasia z Heilbronnu”. W Słubicach, na placu Wolności, stoi rzeźba tytułowej bohaterki dramatu Kleista. Autorem Kasi z Heilbronnu jest Mirosław Górski. Rzeźba stanęła w tym miejscu w 2008 roku, w 10. rocznicę podpisania umowy partnerskiej między Słubicami i Heilbronnem.
Przez Słubice biegnie też 20 km odcinek Szlaku Kleista, wytyczonego wspólnie przez mieszkańców Słubic i Frankfurtu, który prowadzi do miejsc związanych nie tylko z Heinrichem von Kleistem, ale też jego stryjecznym dziadkiem, majorem Ewaldem Christianem von Kleistem. Po tym, jak oddał życie w Bitwie pod Kunowicami, w 1759 roku, okrzyknięto go bohaterem. To właśnie na jego cześć, w 1892 roku, postawiono wieżę, której ruiny do dziś znajdują się koło słubickiego stadionu.
Ścieżką rowerową nad Odrą można dojechać do, znajdującego się w Słubicach, najstarszego w Europie, cmentarza żydowskiego. Pierwsze wzmianki o tym kirkucie pochodzą z 1399 roku. Znajdują się tu macewy trzech wybitnych rabinów, m.in. Josefa Theomima z Frankfurtu nad Odrą, który przeszedł do historii judaizmu dzięki swojej erudycji i znajomości reguł koszernego jedzenia. Chasydzcy Żydzi od wielu lat przyjeżdżają do Słubic, żeby w rocznicę śmierci rabina Theomima odmówić kadisz. W 1999 roku, w 600. rocznicę powstania nekropolii, władze Słubic i Frankfurtu wmurowały, na terenie kirkutu, tablicę pamiątkową z przesłaniem, żeby uszanować to miejsce.
